Υποθέσεις

Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης 3578/2016

Αντικείμενο Υπόθεσης:

Υπερεργασία – Υπερωρία – Άκυρη καταγγελία – Τρίμηνη αποσβεστική προθεσμία – Μισθοί υπερημερίας – Ηθική βλάβη

Σύντομο Ιστορικό:

Ανώνυμη εταιρία ενδύσεως και υποδήσεως, η οποία διατηρεί πλήθος καταστημάτων σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος, απευθύνθηκε στο δικηγορικό μας γραφείο, προκειμένου να την εκπροσωπήσει προς αντίκρουση εγερθείσης αγωγής σε βάρος της από τέως εργαζόμενη, η οποία απασχολούνταν ως πωλήτρια – υπεύθυνη του καταστήματος ειδών ένδυσης και υπόδησης που διατηρούσε αυτή στη Θεσσαλονίκη. Με την αγωγή της η ενάγουσα – εργαζόμενη αξίωνε: α) Να καταδικαστεί η εργοδότρια εταιρεία να της καταβάλει ποσό 20.364,00 € για αμοιβή λόγω υπερεργασίας και ποσό 59.277,22 € για αποζημίωση λόγω παράνομης υπερωρίας, β) Να αναγνωριστεί η ακυρότητα της καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας της, δηλαδή να κριθεί αυτή παράνομη ως καταχρηστική και να της επιδικαστούν μισθοί υπερημερίας 11.840,00 € και γ) Να καταδικαστεί η εταιρεία να της καταβάλει το ποσό των 10.000,00 € ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, τόσο από την καταχρηστική απόλυσης της, όσο και από τη μη καταβολή σε αυτήν των αποδοχών που αντιστοιχούσαν στις ώρες υπερεργασίας και παράνομης υπερωριακής απασχόλησης. Εν συνόλω, δηλαδή, η ενάγουσα – εργαζόμενη διεκδικούσε το συνολικό ποσό των 101.481,22 € με τους νόμιμους τόκους.

Διατακτικό Απόφασης:

Το Δικαστήριο με την εν θέματι απόφαση του απέρριψε τα αγωγικά αιτήματα της ενάγουσας – εργαζόμενης στο σύνολό τους. Ειδικότερα, δέχθηκε τον ισχυρισμό μας ότι κατά το μέρος που η εργαζόμενη – ενάγουσα ζητούσε την αναγνώριση της ακυρότητας της καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας της, η αξίωση της αυτή ήταν απαράδεκτη λόγω παρέλευσης της τρίμηνης αποσβεστικής προθεσμίας που τάσσει ο νόμος για την προσβολή του κύρους της καταγγελίας. Περαιτέρω, δέχθηκε τον ισχυρισμό μας ότι η ενάγουσα – εργαζόμενη δε διέλαβε στο δικόγραφο όλα τα απαιτούμενα εκ του νόμου στοιχεία για τη νομική βασιμότητα των αιτούμενων αξιώσεων της για υπερεργασία και παράνομη υπερωριακή απασχόληση, τα οποία, για το λόγο αυτό, απέρριψε ως ανεπίδεκτα δικαστικής εκτίμησης. Πλέον τούτων, το Δικαστήριο απέρριψε, κατόπιν σχετικής επιχειρηματολογίας μας, ως μη νόμιμο το αίτημα να επιδικαστεί στην ενάγουσα – εργαζόμενη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, διότι έκρινε ότι ακόμα και αν συντρέχει παράλειψη του εργοδότη να καταβάλει εμπροθέσμως τις νόμιμες αποδοχές σε εργαζόμενο, ακόμα και αν ήθελε υποτεθεί υφιστάμενη, αυτό δεν συνεπάγεται απώλεια των αποδοχών του εργαζομένου, ώστε να δημιουργείται ίση με τις αποδοχές του ζημία, η οποία να έχει ως αίτιο την παραπάνω συμπεριφορά και έτσι να είναι δυνατή η επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω αδικοπραξίας, ενώ κατά το μέρος που απέρριψε το αίτημα της εργαζόμενης για ακύρωση της καταγγελίας της, δεν εξέτασε το ζήτημα της ηθικής βλάβης, αφού αυτό θα μπορούσε να το εξετάσει μόνον αφού εξέταζε τη νομιμότητα της καταγγελίας.