Υποθέσεις

Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών 1360/2020

Αντικείμενο Υπόθεσης:

Διάκριση υπαλλήλου/εργάτη – Συγγένεια εργαζόμενου/εργοδότη – Εργασία καθ’ ημέρα Σάββατο – Αποζημίωση μη ληφθείσας αδείας – Υπερεργασία – Αποζημίωση απόλυσης

Σύντομο Ιστορικό:

Εργαζόμενος άσκησε σε βάρος του εργοδότη (ατομική επιχείρηση) – εντολέα του δικηγορικού μας γραφείου αγωγή, με την οποία ζητούσε να του επιδικαστεί το συνολικό ποσό των 31.689,60 € για: α) Διαφορά αποζημίωσης απόλυσης, διότι δήθεν ο εργοδότης – εντολέας μας τον αποζημίωσε ως εργατοτεχνίτη, ενώ, κατά τους ισχυρισμούς του, είχε την ιδιότητα του υπαλλήλου, β) Εργασία καθ’ ημέρα Σάββατο των ετών 2014 έως 2017, γ) Αποζημίωση μη ληφθείσης αδείας ετών 2012 έως 2017 και δ) Υπερεργασιακή απασχόληση των ετών 2014 έως 2017. Το ενδιαφέρον σημείο της εν θέματι υποθέσεως εντοπίζεται στο γεγονός ότι ο ενάγων – εργαζόμενος ήταν ομοθαλής αδελφός του εργοδότη και απασχολούνταν μαζί σε ένα φορτηγό αυτοκίνητο,  τούτου υποστηρίζοντας ότι ενίοτε οδηγούσε το φορτηγό αλλά και πραγματοποιούσε διανομές και άρα ήταν υπάλληλος και όχι εργατοτεχνίτης.

Διατακτικό Απόφασης:

Με την εν θέματι απόφαση το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δέχθηκε το σύνολο των προβληθέντων ισχυρισμών μας και απέρριψε την αγωγή του εργαζομένου ως αβάσιμη στην ουσία της και τον καταδίκασε στη δικαστική μας δαπάνη ποσού 250,00 €. Ειδικότερα, δέχθηκε τον ισχυρισμό του εντολέως μας ότι ο εργαζόμενος είχε προσληφθεί ως εργάτης φορτοεκφορτωτής και ότι ουδέποτε άσκησε καθήκοντα προσιδιάζοντα σε υπάλληλο, αφού δεν είχε την απαραίτητη άδεια να εργαστεί ως οδηγός. Από το σύνολο δε των ενόρκων βεβαιώσεων που προσκόμισε το δικηγορικό μας γραφείο ενώπιον του Δικαστηρίου αποδείχθηκε ότι ουδέποτε ο εργαζόμενος απασχολήθηκε καθ’ ημέρα Σάββατο ή υπερεργασιακά, καθώς και ότι είχε λάβει όλες τις νόμιμες αποδοχές αδείας του. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην απόφανση του Δικαστηρίου ότι η ένορκη βεβαίωση συγγενούς των αντιδίκων – φέρουσα το ίδιο επίθετο με αυτούς, η οποία είχε καταθέσει για λογαριασμό του εργαζομένου, είχε μειωμένη αποδεικτική βαρύτητα, διότι δεν είχε εργαστεί για λογαριασμό του εργοδότη αλλά σε παρακείμενα καταστήματα, η δε αναφορά της ότι πηγή γνώσης της ήταν και τηλεφωνικές ακροάσεις, στις οποίες ήταν παρούσα, αφού αυτή ομού μετά του εργοδότη βρίσκονταν στον ιδιαίτερο τόπο καταγωγής τους κατά τις καλοκαιρινές διακοπές δεν κρίθηκε πειστική, με το σκεπτικό ότι η ανωτέρω γνώση τυγχάνει αποσπασματική και επομένως αβέβαια, με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτό από το Δικαστήριο να σχηματιστεί πλήρης δικανική πεποίθηση αναφορικά με τα πραγματικά περιστατικά που αναφέρονταν στην αγωγή.