Υποθέσεις

Εφετείο Αθηνών 306/2021

Αντικείμενο Υπόθεσης:

Δεδουλευμένες αποδοχές – Δώρα εορτών Χριστουγέννων – Πάσχα – Επίδομα αδείας – Εικονική σύμβαση εργασίας

Σύντομο Ιστορικό:

Εργαζόμενη σε ιδιωτική κεφαλαιουχική εταιρεία – πρατήριο καυσίμων απευθύνθηκε στο δικηγορικό μας γραφείο, προκειμένου να διεκδικήσει τις μη καταβληθείσες συμφωνημένες μηνιαίες αποδοχές της, τα δώρα εορτών της, Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και τα επιδόματα αδείας της, για χρονικό διάστημα τεσσάρων (4) ετών. Η ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης υπόθεσής της εντοπιζόταν στο γεγονός ότι η εν λόγω εργαζόμενη, ήδη από την αρχή της απασχόλησής της, έδειχνε ανοχή στο να μην της καταβάλλονται οι συμφωνημένες αποδοχές της λόγω της στενής επαγγελματικής σχέσης του συζύγου της με το διαχειριστή και νόμιμο εκπρόσωπο της εργοδότριας εταιρείας της – πρατηρίου καυσίμων, προκειμένου να μη διαλυθεί η συνεργασία των ανωτέρω φυσικών προσώπων. Επί της αγωγής που άσκησε το δικηγορικό μας γραφείο, για τη διεκδίκηση των ανωτέρω οφειλόμενων αποδοχών της, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο αποφάνθηκε εσφαλμένα ότι η σύμβαση εργασίας με την εργοδότρια εταιρεία ήταν εικονική και ότι, συνεπεία τούτου, δεν δικαιούταν η εργαζόμενη τις αιτούμενες αξιώσεις της, ενώ την καταδίκασε και στη δικαστική δαπάνη της εταιρείας. Σε βάρος της πρωτοβάθμιας αποφάσεως το δικηγορικό μας γραφείο άσκησε έφεση, ώστε να επανακριθεί η υπόθεση της εντολέως μας από το Εφετείο Αθηνών.

Διατακτικό Απόφασης:

Με την εν θέματι απόφαση το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο δέχθηκε την έφεσή μας, εξαφάνισε την πρωτοβάθμια απόφαση και δέχθηκε την αγωγή της εργαζόμενης ως βάσιμη εν όλω. Ειδικότερα, το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο υιοθέτησε το λόγο της έφεσής μας ότι ουδεμία εικονική σύμβαση εργασίας υφίστατο, διότι: α) υπήρξε νόμιμη αναγγελία της πρόσληψης της εργαζόμενης στον Ο.Α.Ε.Δ., β) η εργαζόμενη, όσον καιρό απασχολούνταν στην εργοδότρια εταιρεία, ήταν πλήρως ασφαλισμένη, γ) η εργοδότρια εταιρεία είχε αποστείλει στο Ι.Κ.Α. βεβαιώσεις, για τα χρονικά διαστήματα που η εργαζόμενη είχε λάβει άδειες κυήσεως και λοχείας, ότι δε θα την απασχολήσει, δ) η εργαζόμενη εμφανιζόταν κανονικά στους πίνακες προσωπικού της εργοδότριας εταιρείας για όλο το χρονικό διάστημα απασχόλησής της, ε) η εργοδότρια εταιρεία, κατόπιν προσφυγής της εργαζόμενης στην Επιθεώρηση Εργασίας, δεν εμφανίστηκε στη συζήτηση της εργατικής διαφοράς, για να αμφισβητήσει την ύπαρξη σύμβασης εργασίας. Όπως πειστικά, εξάλλου, διατυπώθηκε από το Εφετείο, ο ισχυρισμός της εργοδότριας εταιρείας ότι η σύμβαση εργασίας της εργαζόμενης ήταν εικονική δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτός, διότι προέκυψε ότι η εταιρεία δεν προσήλθε σε όλες τις ανωτέρω δημόσιες υπηρεσίες, για να δηλώσει ότι είχε προχωρήσει σε ψευδείς δηλώσεις, πολλώ μάλλον από τη στιγμή που οι ανωτέρω ψευδείς δηλώσεις είναι και παράνομες πράξεις. Στο πλαίσιο αυτό, το Εφετείο, επιδίκασε στην εργαζόμενη το συνολικό ποσό των 16.010,12 € για μηνιαίες αποδοχές, δώρα εορτών, Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και επιδόματα αδείας, για χρονικό διάστημα τεσσάρων (4) ετών με τους νόμιμους τόκους και καταδίκασε την εταιρεία στη δικαστική δαπάνη της και για τον πρώτο αλλά και για το δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας σε ποσό 1.000,00 €.