Υποθέσεις

Εφετείο Αθηνών 2563/2022

Αντικείμενο Υπόθεσης:

Δώρο Χριστουγέννων – Δώρο Πάσχα – Αποδοχές Αδείας – Επίδομα Αδείας – Ειθισμένος μισθός – Προφορική σύμβαση εργασίας – Εθελοντική εργασία

Σύντομο Ιστορικό:

Εργαζόμενος προσληφθείς σε εταιρεία με αντικείμενο τη διοργάνωση συνεδρίων, εκδηλώσεων και εμπορικών εκθέσεων, ως Διευθυντής οργάνωσης εκδηλώσεων, απευθύνθηκε στο δικηγορικό μας γραφείο, προκειμένου να διεκδικήσει τις νόμιμες δεδουλευμένες αποδοχές του, δηλαδή τους μηνιαίους μισθούς του, τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, τις αποδοχές και τα επιδόματα αδείας του, καθώς και τη νόμιμη αποζημίωση απολύσεώς του. Η ιδιαιτερότητα της εξεταζόμενης υπόθεσης έγκειται στο γεγονός ότι τα μέρη ουδέποτε είχαν συνάψει έγγραφη σύμβαση εργασίας, ενώ η εργοδότρια εταιρεία, κατόπιν πιέσεων του εργαζομένου, πρότεινε σε αυτόν να συνάψουν σύμβαση, η οποία δεν θα αποτύπωνε τους πραγματικούς όρους απασχόλησης του, αφού αυτός είχε συμφωνήσει να εργάζεται με σύμβαση αορίστου χρόνου και με μηνιαίο μισθό 2.000,00 €, ενώ η τελευταία ήθελε να αποτυπωθεί στη σύμβαση ότι αυτή ήταν ορισμένου χρόνου και οι συμφωνημένες μηνιαίες αποδοχές ανέρχονταν στο ύψος του βασικού μισθού ποσού 586,05 €. Επί σχετικής αγωγής που ασκήσαμε σε βάρος της εργοδότριας εταιρείας, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δέχθηκε την αγωγή του εργαζομένου εν μέρει, επιδίκασε σε αυτόν για το σύνολο των αιτούμενων αξιώσεών του, πλην αποζημίωσης απόλυσης, το ποσό των 28.709,48 € με τους νόμιμους τόκους και καταδίκασε αυτήν στη δικαστική του δαπάνη ποσού 600,00 €. Η εργοδότρια εταιρεία, εκτιμώντας ότι η πρωτοβάθμια απόφαση περιείχε πραγματικά και νομικά σφάλματα άσκησε έφεση, παραπονούμενη για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και για κακή εκτίμηση των αποδείξεων.

Διατακτικό Απόφασης:

Με την εν θέματι απόφαση το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση της εργοδότριας εταιρείας, επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση και καταδίκασε αυτήν στη δικαστική του δαπάνη ποσού 575,00 €. Ειδικότερα, όπως και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, απέρριψε τον ισχυρισμό της εργοδότριας περί εθελοντικής εργασίας, αφού αποδείχθηκε ότι ο εντολέας μας απασχολούνταν υπό καθεστώς εξαρτημένης εργασίας έναντι αμοιβής υπό τις οδηγίες και εντολές των αρμοδίων οργάνων της. Περαιτέρω, δέχθηκε ότι μεταξύ εργαζομένου και εργοδότριας είχε συναφθεί σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, αφού αυτός δεν είχε προσληφθεί για τη διοργάνωση μίας μόνο εκδήλωσης αλλά για πλείονες εκδηλώσεις υπό την ειδικότητα του Διευθυντή οργάνωσης εκδηλώσεων. Τέλος δε, όπως και το Πρωτοδικείο, δέχθηκε ότι ο αληθώς συμφωνηθείς μισθός του εργαζομένου ανερχόταν στο ποσό των 2.000,00 €, με το σκεπτικό ότι αυτός είναι ο ειθισμένος μισθός, δηλαδή ο μισθός που θα καταβαλλόταν από την εργοδότρια σε άλλον εργαζόμενο, ο οποίος θα παρείχε την ίδια εργασία υπό τις ίδιες εργασιακές συνθήκες με τον εντολέα μας, ενώ, το ανωτέρω ποσόν ήταν εύλογο για τη θέση ευθύνης που είχε αναλάβει και τα σχετικά καθήκοντά του.