Υποθέσεις

Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών 8424/2022

Αντικείμενο Υπόθεσης:

Ορθός νομικός χαρακτηρισμός σχέσεως εργασίας – Διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου – Μετατροπή σύμβασης ορισμένου χρόνου σε Αορίστου

Σύντομο Ιστορικό:

Νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου (Ομοσπονδία), το οποίο δραστηριοποιείται στον τομέα του αθλητισμού απευθύνθηκε στο δικηγορικό μας γραφείο, προκειμένου να συνδράμουμε στην αντίκρουση εγερθείσας εις βάρος του αίτησης ασφαλιστικών μέτρων ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου. Πλέον συγκεκριμένα, με την επίδικη αίτηση ασφαλιστικών μέτρων η εργαζόμενη αιτούσα αξίωνε: α) να αναγνωριστεί ότι οι διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου που υπέγραφε με τον φορέα αποτελούσαν μία ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και β) να συνεχίσει προσωρινά η Ομοσπονδία να αποδέχεται τις υπηρεσίες της, ακόμη και μετά τη λήξη της τελευταίας συμβάσεως ορισμένου χρόνου, στη θέση, την ειδικότητα και με αποδοχές που αντιστοιχούν εκ του νόμου με την υπηρεσιακή της ένταξη και εξέλιξη, δυνάμει σχέσεως εργασίας αορίστου χρόνου, επ’ απειλή χρηματικής ποινής ύψους 300,00 ευρώ για κάθε ημέρα μη συμμορφώσεώς του εντολέα μας στην απόφαση του Δικαστηρίου, έως και την έκδοση τελεσίδικης απόφασης επί της κύριας αγωγής της και γ) να καταδικαστεί το ανωτέρω νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου στη δικαστική της δαπάνη και αμοιβή του πληρεξουσίου δικηγόρου της.

Διατακτικό Απόφασης:

Το Δικαστήριο με την υπ’ αριθμόν 8424/2022 απόφασή του απέρριψε την ανωτέρω αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ως νόμω αβάσιμη, συμψηφίζοντας τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων. Ειδικότερα, το Δικαστήριο, κατόπιν σχετικής επιχειρηματολογίας μας, δέχθηκε ότι η υπό κρίση αίτηση, η οποία στηρίζεται στον ισχυρισμό της αιτούσας ότι οι ένδικες συμβάσεις της αποτελούν μία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, καθότι καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες του νομικού προσώπου το οποίο εκπροσωπήσαμε, είναι μη νόμιμη. Και τούτο διότι οι ανωτέρω συμβάσεις καταρτίστηκαν υπό την ισχύ των διατάξεων των παρ. 7 και 8 του άρθρου 103 του Συντάγματος και του άρθρου 21 του νόμου 2190/1994 και μετά την μεταβατική ισχύ της διάταξης του άρθρου 11 του Π.Δ. 164/2004  και ως εκ τούτου δεν μπορούν να μετατραπούν σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, ακόμη και αν η αιτούσα εργαζόμενη κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες του εντολέας μας, το οποίο ως Αθλητική Ομοσπονδία αποτελεί πρόσωπο του ευρύτερου δημοσίου τομέα, και λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος, ενώ παράλληλα εποπτεύεται από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και χρηματοδοτείται από το ελληνικό δημόσιο σε ποσοστό άνω του 70% του προϋπολογισμού του.